Om 02:30u begonnen we aan een snelle rit van  anderhalf uur, van Hasselt naar Düsseldorf Noord – luchthaven.

Onze goede vrienden zorgden voor het veilige vervoer van mens en koffer.

Na een vlotte rit kwamen we aan, aan de luchthaven om 03u50.

We wandelden dadelijk naar de incheckbalie. Het was heel verwonderlijk dat er dit keer geen volk stond  aan te schuiven. Een vriendelijke luchthavenmedewerker controleerde mijn printen en verwees ons door naar een automaat om de bagagelabels uit te printen.

Op een wip van min. 10 minuten, waren de koffers, na afgifte van onze passen vertrokken op de band richting Samos.

Ook de controle van de handbagage en mogelijke andere smokkelwaar liep van een leien dakje.

Daardoor kwamen wij al om 04u30 aan, aan onze Gate A49.

We hadden zin in een koffie, frisdrank en een broodje, maar overal stonden lange rijen wachtende en uitgehongerde mensen aan te schuiven aan de zeldzame Duitse koffiebars. Bij elke poging werden de rijen langer en besloten wij om iets in het vliegtuig te nuttigen.

Er werd tientallen keren iets omgeroepen, waar wij geen woord van verstonden. Het leek soms alsof de vrouwelijke omroepster een stuk in had.

In het Engels ging het al helemaal de mist in, waardoor alle reizigers samen met ons dachten dat het om een komisch programma ging of verborgen camera. Maar in de realiteit konden ze Gate 66 niet sluiten omdat ze nog op zoek waren naar twee mensen, die waarschijnlijk verdwaald waren.

Om 06u30 zou onze Gate naar het vliegtuig openen maar de micro van de medewerker en verantwoordelijke weigerde zijn medewerking en gaf alleen een fluittoon. Hij wuifde dan naar de mensen die ongeduldig stonden te wachten, dat ze zo door mochten, na het scannen van hun ticket in uitgeprinte versie of op de smartphone.

Het leek net een bende kleine kinderen die vochten om het eerst op de speelplaats te zijn. Onnodig, want het vliegtuig vertrok toch pas als iedereen aan boord was.

Ook het inschepen verliep zonder problemen, het vliegtuig had nog vele lege zitplaatsen. Sommige mensen gingen spontaan op de plaats aan de veiligheidsdeuren zitten en werden door de Host terecht gewezen, dat ze daarvoor moesten bij betalen. Wij zwegen, want wij hadden drie zitplaatsen voor twee reizigers.

Dan werd er omgeroepen dat we twintig minuten vertraging hadden vanwege een slot in het luchtruim. Dat wil zeggen, file van vliegtuigen in de lucht boven Europa.

We zijn dan uiteindelijk toch een kwartiertje later vetrokken dan voorzien en even leek het alsof het vliegtuig al rijdend naar Samos ging taxiën. Zo lang moest het vliegtuig rijden naar de uiteindelijke vrije startbaan om op te stijgen.

We verlieten al snel Duits grondgebied, op weg naar de zon in het paradijselijke eiland Samos in Griekenland.