6 Het medisch dossier.

Op vakantie vragen ze ons wel eens van welk land wij komen, omdat wij in alle stilte van alles kunnen genieten. Wij Vlamingen zijn gezellig, vriendelijk en maken ons zelden druk. Ik ga hier nu ook niet te veel uit de biecht klappen, als wij in groep wat alcoholische dranken op hebben, dan kan de stemming ook iets luider en ludiek zijn.

Ik heb ook tegen niemand is iets, ben geen racist en praat vlot met iedereen…..als ze niet groeperen en het zwembad of hotel overnemen.

Deze morgen kwamen wij heel vroeg naar het zwembad, want er was weer een nieuwe lichting toeristen geland in ons hotel. En voor je het weet zijn alle ligzetels aan het zwembad ingepalmd. Niets was minder waar, bijna alle zetels lagen vol badhanddoeken, maar er was geen mens te zien. Wellicht zaten de eigenaars nog aan het ontbijt, om er zakjes met broodjes te maken voor de hele dag. En ja hoor, ze waren er weer in grote getallen. Eerst komen ontbijten en dan nog een voorraad voor de hele dag meesleuren naar de koelkast in de kamer, ongezien. Wij doen zoals de rest van de normale toeristen, juist doen alsof wij niks hebben gemerkt, maar wel alles hebben gezien.

Wij gingen deze morgen zoals gewone normale toeristen, met onze badhanddoeken in de hand naar een stel ligzetels. We zaten er nog geen tien minuten toen plots de andere eigenaars van de handdoeken opdoken. De stilte werd dadelijk verbroken en ik kon de muziek van de bar niet meer horen. In de plaats daarvan, kreeg ik een luid luisterspel tussen twee Nederlandse vrouwen over hun medisch dossier en gebruiken in hun woning. Normaal stoort mij dat niet, maar ze bleven maar verder praten met het stemvolume op maximum, zodat iedereen aan het zwembad hun geleuter kon horen. Ze hadden waarschijnlijk nieuwe Duracell batterijen gestoken, die gaan langer mee. Toen de mannen ook nog eens hardop hun verhaal begonnen te doen, was het hek van de dam. Meer dan twee uur luisteren naar een podcast over menselijke gebruiken wordt zelfs ieder rustige toerist te veel. Mijn vrouw en ik namen de vluchtweg naar de bar en van daaruit kon ik zien dat de storm was gaan liggen en de twee koppels ook leken te rusten. Na een uurtje kwamen wij stilletjes terug en konden we weer even genieten van de rust en muziek.

Opeens stond één van de vrouwen recht en liep het zwembad in om zich te verfrissen. Tot overmaat van ramp lokte ze ook de rest van haar gezelschap het water in en het spelletje begon opnieuw. Er zaten ook mensen van Scandinavische origine aan de bar, maar die spraken op een gelaten toon, zodat je de gesprekken niet kon horen.

In het zwembad daarentegen ging het gespreksonderwerp over eerdere vakantiegewoontes op een hoog volume gewoon verder.

Op een zeker moment werd het zelfs mijn vrouw te veel en ze vroeg me om mee naar de kamer te gaan. Dat was natuurlijk niet de enige hoofdreden, maar ook de drukkende hitte stuurde ons in de late namiddag naar de rustige gekoelde hotelkamer. Tijdens de gesprekken van de twee koppels had ik kunnen opmaken dat één koppel morgen zou terug vliegen naar hun thuisland.

Wij zijn nu een beetje blij, maar blijven vanaf morgen toch stilzwijgend aan het zwembad liggen, om onze identiteit als Belgische toeristen niet te verraden, om zo zeker niet in gesprek te komen met het overgebleven koppel. Zij moeten maar andere slachtoffers vinden in het hotel.

Wij zetten morgen gewoon onze fijne vakantie verder, maar ik zal mijn oortjes meenemen zodat ik kan luisteren naar mijn eigen muziek, als er zich opnieuw zo een noodgeval voordoet.